19 ώρες πριν, γράφει η Christine Lagarde, η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο fan page της στο Facebook:
Όπως έχω πει πολλές φορές στο παρελθόν, αντιμετωπίζω με συμπάθεια τον Ελληνικό λαό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Γι αυτό το ΔΝΤ υποστηρίζει την Ελλάδα στην προσπάθειά της να ξεπεράσει την κρίση και να επιστρέψει στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης, της εργασίας και της σταθερότητας. Ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας είναι ότι όλοι θα πρέπει να «κουβαλήσουν» το δικό τους μερίδιο στο βάρος, ειδικά οι πλέον προνομοιούχοι και ειδικά σε ότι αφορά την πληρωμή των φόρων τους. Αυτό ήταν και το σημείο που ήθελα να τονίσω όταν μιλούσα στην εφημερίδα Guardian, ως μέρος μίας ευρύτερης συνέντευξης πριν λίγο καιρό.
Τι πυροδότησε αυτή την δήλωση στο Facebook της κυρίας Lagarde; Και ακόμα περισσότερο, τι πυροδότησε τα 9185 (μέχρι στιγμής) σχόλια στο status update; Η συνέντευξη που είχε δώσει η Christine Lagarde στην εφημερίδα Guardian και δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο και, πιο συγκεκριμένα, το εξής απόσπασμα:
Όταν λοιπόν μελετά τον Ελληνικό προϋπολογισμό και απαιτεί μέτρα που γνωρίζει ότι μπορεί να σημαίνουν ότι οι γυναίκες δεν θα έχουν μία μαία να τις βοηθήσει στον τοκετό τους και ασθενείς δεν θα έχουν πρόσβαση σε φάρμακα που θα σώσουν τη ζωή τους και οι ηλικιωμένοι θα πεθάνουν μόνοι, χωρίς φροντίδα, τα αφήνει αυτά έξω και βλέπει μόνο τους αριθμούς;
«Όχι, σκέφτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά από ένα σχολείο σε ένα μικρό χωριό του Νίγηρα που έχουν δύο ώρες διδασκαλίας κάθε μέρα και μοιράζονται μία καρέκλα, τρία παιδιά και που θέλουν πολύ να λαμβάνουν εκπαίδευση. Τα έχω στο μυαλό μου συνέχεια. Γιατί πιστεύω πως χρειάζονται περισσότερη βοήθεια απ’ ότι χρειάζονται οι άνθρωποι στην Αθήνα». Κάνει μία παύση πριν πλησιάσει και συνεχίσει:
«Ξέρετε κάτι; Όσον αφορά την Αθήνα, σκέφτομαι επίσης όλους εκείνους που συνέχεια προσπαθούν να μην πληρώσουν τους φόρους τους. Όλους αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φορολογία».
Σκέφτεται αυτούς περισσότερο από εκείνους που τώρα προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς δουλειά ή υπηρεσίες του δημοσίου; «Τους σκέφτομαι εξίσου. Και νομίζω πως πρέπει να βοηθήσουν τους εαυτούς τους συλλογικά». Πώς; «Πληρώνοντας τους φόρους τους. Ναι»
Και τι γίνεται με τα παιδιά που δεν έχουν καμία ευθύνη; «Ε, οι γονείς είναι υπεύθυνοι, έτσι δεν είναι; Άρα οι γονείς θα πρέπει να πληρώσουν και τους φόρους των παιδιών τους».
Κάπως έτσι ξεκίνησε η διπλωματία του Facebook στις κυνικές δηλώσεις της Christine Lagarde στην εφημερίδα Guardian, μία διπλωματία που ήταν «Γαλλική», όχι στη γλώσσα, αλλά στο ύφος των σχολίων. Πέρα από τις επίσημες αντιδράσεις πολιτικών αρχηγών και πολιτικών ανδρών, χιλιάδες άνθρωποι στο Facebook ξεσπάθωσαν «βρίζοντας» την Lagarde, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Τρόικα αλλά και τους πολιτικούς εν γένει.
Όπως έγραψε και ο Άρης Δημοκίδης στη Lifo, πολλοί απ’ όσους έγραψαν τα δικά τους «Γαλλικά» στην σελίδα της Lagarde στο Facebook αισθάνθηκαν «δικαιωμένοι» ότι με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες νίκησαν το ΔΝΤ.
Πέρα από το κυνικό ή το μικροπρεπές του πράγματος όμως, αυτό που φαίνεται να ξεδιπλώνεται στα χιλιάδες σχόλια στη σελίδα της Lagarde στο Facebook, είναι η δυσπιστία, ο θυμός, η στοχοποίηση, αλλά και το γεγονός ότι είτε το θέλουμε, είτε όχι, προχωράμε σε μία αμεσοδημοκρατία των social media, είτε αυτή εκφράζεται με σχόλια που προάγουν μία παραγωγική συζήτηση, είτε με βρισιές.
Δεν ξέρουμε βέβαια, αν ο τρόπος αυτός έκφρασης θα λύσει τα αντικειμενικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, που μάλλον δεν θα τα λύσει, αλλά σίγουρα βιώνουμε μία αλλαγή εποχής στον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα πράγματα. Τόσο εμείς, όσο και όσοι προς το παρόν, διαφεντεύουν την χώρα μας. Κι αυτή η αλλαγή, λέγεται social media.